بستن
0 محصول
مشاهده سبد خرید
انتشار ۱۹ هزار ساعت آرشیو صوتی فراموش‌شده مأموریت آپولو ۱۱ ناسا
محدثه ساغری
2018-10-05
در جولای ۱۹۶۹ نیل آرمسترانگ برای اولین بار بر سطح سنگی ماه قدم گذاشت. آرمسترانگ پس از قدم گذاشتن روی ماه این جمله‌ی تاریخی را به زبان آورد:
قدمی کوچک برای یک مرد، جهشی بزرگ برای بشریت.
این پیغام که راهی طولانی را از سطح ماه به مرکز کنترل زمینی در هیوستون طی کرد، یکی از مشهورترین جملات در طول تاریخ است. حالا ناسا و دانشگاه تگزاس دالاس ۱۹٬۰۰۰ ساعت پیغام صوتی مبادله‌شده در مأموریت تاریخیآپولو ۱۱ با مرکز کنترل زمین و فضانوردها را منتشر کرده‌اند. با این‌که هیچ جمله‌ای نمی‌تواند رکورد جمله‌ی تاریخی آرمسترانگ را بشکند اما با شنیدن این آرشیو صوتی می‌توان به سفری در فضا و زمان رفت.
این آرشیو شامل ساعت‌ها پیغام صوتی است که حتی کوچک‌ترین ارتباطات و جملات بین فضانوردان، بخش کنترل مأموریت و کارکنان پشتیبانی را در برمی‌گیرد. با مرور این آرشیو می‌توان پی برد که داستان کلی کمتر به فضانوردها اشاره دارد و بیشتر در مورد حامی قهرمانان است؛ به‌بیان‌دیگر در این آرشیو می‌توان به کار و زحمات تیم هماهنگی و کنترل این سه فضانورد پی برد. به گفته‌ی بن فیست مهندس نرم‌افزار و یکی از پردازشگرها و تنظیم‌کنندگان این اطلاعات:
داستان واقعی در مورد بخش کنترل مأموریت است. این سؤال مطرح می‌شود که آن‌ها چگونه این کار را انجام دادند و چگونه فضانوردها را به ماه فرستادند؟
این نتیجه به آسانی به دست نیامد و موفقیت هم هرگز قابل تضمین نیست. اتاق کنترل اصلی آپولو که در مرکز فضای جانسون هیوستون قرار گرفته است، تنها مجهز به ۲۰ کنسول کامپیوتر بود و توان این کامپیوترها حتی از تلفن‌های هوشمند کنونی هم کمتر بود.
با این‌که سیستم ارتباطی جدید ناسا در مأموریت‌های ساده‌تری به کار گرفته شد، سطح مأموریت آپولو ۱۱ بسیار فراتر از مأموریت‌های قبلی بود. همین که بخش کنترل می‌توانست با فضانوردها در ارتباط باشد یک دستاورد عظیم به شمار می‌رفت. با وجود این نواقصی هم در این مأموریت وجود داشت.
توان پردازشی مرکز کنترل در آن زمان حتی از تلفن‌های هوشمند کنونی هم کمتر بود
درست قبل از زمان‌بندی فرود فضاپیما روی ماه، بخش کنترل با داده‌ها و ارتباطات پرخطا و نویزدار رادار دست‌وپنجه نرم می‌کرد. اگر وضعیت بدتر می‌شد، احتمال شکست مأموریت وجود داشت. زنگ هشدار اصلی در کابین به صدا در آمد و مکالمه‌هایی به این صورت ردو بدل شدند:
برنامه به آرمسترانگ هشدار می‌دهد: پیغام ۱۲۰۲ است.
باز آلدرین تأیید می‌کند: ۱۲۰۲
صدایی ناشناس در بخش کنترل می‌پرسد: ۱۲۰۲؟ آن چیست؟
شخص دیگری تأیید می‌کند کامپیوترها مختل شده‌اند و پاسخ می‌دهد: یک سرریز اجرایی رخ داده است. اگر تکرار نشود همه‌چیز خوب پیش می‌رود.
فضاپیما در سکوت به ماه نزدیک می‌شد و فضانوردها به دنبال پیغام کاملا واضحی بودند که نشان دهد همه‌چیز خوب پیش می‌رود. هیچ‌کدام از اعضا قبلا چنین خطایی را تجربه نکرده بودند. پس از مدتی سکوت آرمسترانگ می‌گوید: بگذارید ادامه‌ی پیغام ۱۲۰۲ را بخوانیم. در نهایت پاسخ می‌آید: دریافت شد، پیغام تو را گرفتیم. هشدار را دریافت کردیم.
البته تمام لحظات این نوارها تا این اندازه مهیج نبودند. برای مثال بخشی از صدا شامل خواندن خبری در مورد یک مسابقه‌ی آش‌خوری بود. مایکل کالینز، سومین عضو گروه می‌گوید من دوست دارم آلدرین در این مسابقه شرکت کند. صدای دیگری از بخش کنترل می‌گوید: شرکت‌کننده نوزدهمین کاسه را هم خورد. کالینز در حین مأموریت در مدار ماه ماند درحالی‌که آلدرین و آرمسترانگ روی سطح ماه قدم گذاشتند.
یک بخش امیدوارانه از بازگشت مأموریت آپولو به زمین تلاش فضانوردان برای استفاده از این فناوری قدیمی را نشان می‌دهد. کالینز در بخشی از این آرشیو می‌گوید:
ماژول سرویس قدیمی به‌خوبی توانست از ما محافظت کند. ما هم می‌خواهیم از آن مراقبت کنیم.
کنترل مأموریت پاسخ می‌دهد: قطعا همین‌طور است.
کالینز پاسخ می‌دهد: قهرمان است.
با نزدیک‌تر شدن این مأموریت به پایان خود تمام کارها سبک‌تر و آسان‌تر می‌شوند. در یک بخش دیگر از آرشیو صوتی لطیفه‌هایی در مورد افراد مشهور گفته می‌شود که بازگشت فضانوردان به زمین را دنبال می‌کنند. دستیابی به این آرشیوها بدون سخت‌کوشی پژوهشگرها در دانشگاه تگزاس میسر نبود. آن‌ها باید در مرحله‌ی اول غبار را از روی بیش از ۲۰۰ نوار آنالوگ که ده‌ها سال از انبار شدن آن‌ها توسط ناسا گذشته بود پاک می‌کردند.
پژوهشگرها زمانی به این نوارهای صوتی دسترسی پیدا کردند که بسیار قدیمی و منسوخ شده بودند و تنها روی یک دستگاه SoundScriber قابل پخش بودند، از این دستگاه در دهه‌ی ۱۹۶۰ استفاده می‌شد که هنوز هم در مرکز فضایی جانسون ناسا قرار دارد. اما این فناوری بسیار کند بود و اگر پژوهشگرها به‌صورت دستی با آن کار می‌کردند دیجیتالی کردن تمام این اصوات تقریبا ۱۷۰ سال به طول می‌انجامید. به گفته‌ی هنسن در یکی از مطالب UT Dallas:
نمی‌توانستیم از آن سیستم استفاده کنیم پس به‌ناچار یک سیستم جدید را طراحی کردیم. هد ۳۰ ترکی قرائت خود را طراحی کردیم و یک راه‌حل موازی برای دستیابی به کل ۳۰ ترک به صورت یکجا ساختیم. این تنها راه‌حل ممکن بود.
می‌توانید این مجموعه‌ی صوتی را در صفحه‌ی آرشیو ناسا در وب‌سایت UT Dallas بشنوید.
