مطالعات جدید نشان می‌دهند که آب کره زمین، 4.6 میلیارد سال پیش، از برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین تامین شده است

آب مایه‌ی حیات است، جمله‌ای کوتاه که مفاهیمی عمیقی در پس آن پنهان شده است. در صورت وجود حیات در نقطه‌ای از جهان هستی، مطمئنا آب نیز در آن منطقه وجود داشته است، از‌این‌رو می‌توان با محاسبه‌ی زمان ایجاد آب، جاری شدن حیات در آن منطقه یا سیاره را محاسبه کرد. دانشمدان نیز برای محاسبه‌ی قدمت حیات روی کره‌ی زمین، درپی یافتن سرمنشا وجود آب روی کره‌ی خاکی ما هستند.

تحقیقات اخیر حاکی از آنند که کره زمین بخش عظیمی از آب خود را به خاطر اثرات استروئیدی در 4.6 میلیارد سال پیش در زمان شکل‌گیری سیارات به دست‌ آورده است و این نظریه برخلاف باورهایی قبلی است که تامین آب کره‌ی زمین را در اثر بمباران زمین توسط شهاب‌سنگ‌ها مابین 4.1 میلیون سال و 3.8 میلیون سال پیش عنوان کرده بودند. در هردو حالت، آب در کره‌ی زمین در اثر عوامل بیرونی ایجاد شده است در گذشته‌ی دوری ایجاد شده است.

با مطالعه‌ی شهاب‌سنگ‌هایی که در سال 2000 به سطح زمین سقوط کرده بودند، داشنمندان به این نتیجه رسیدند که استروئید‌ها آب خود را دقیقا پس از شکل‌گیری از دست می‌دهند. آنها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی و مطالعه ذرات مغناطیسی سنگ‌ها به این نتیجه دست یافته‌اند. این یافته بدین معنا است که شهاب‌سنگ‌هایی که پس از شکل‌گیری زمین با آن برخورد کرده‌اند، حاوی آب نبوده و ساختاری خشک را شامل بوده‌اند. دانشمندان بر این باورند که منشا شهاب‌سنگ‌ها کمربند بین سیاره‌ی مریخ و مشتری است.

از بام تا شام در شهرهای مختلف جهان
مشاهده

بر اساس گفته‌های یوکی کیمورا، یکی از محققان در دانشگاه توهوکو در ژاپن، وجود کریستال‌های کلوئیدی منجر به یافتن زمان دقیق خشک شدن استروئیدها توسط گروه تحقیقاتی وی شده‌اند. هرچند یافته‌های این دانشمند اطلاعاتی را در مورد منابع آبی در کره‌ی زمین تغییر نداده است، اما زمان تشکیل حیات روی کره‌ی زمین را به زمان‌های دورتری منتقل کرده است، یعنی حیات روی کره‌ی زمین بسیار دورتر از آنچه‌ که قبلا تصور می‌شد، جاری بوده است.